از بچگی هم به کامپیوتر علاقه داشتم و هم از دیدن فیلم‌های بروسلی و جکی چان لذت می‌بردم. در هر دو، مهارت و تسلط و توانایی وجود داشت. دانش‌آموز راهنمایی که بودم با تایپ کردن از روی یک دفترچه راهنمای Commodore Plus/4 و تغییر مقادیر و شلنگ تخته انداختن سعی کردم برنامه‌ بنویسم. اما هنر رزمی را به لطف دوست قدیمی‌ام بابک، در بیست و چند سالگی شروع کردم. سبکی که یاد می‌گرفتم کوک سول وان، یک هنر رزمی کره‌ای قدیمی بود، چیزی شبیه کونگ فوی چینی‌. تا امروز علاقه‌ام به هیچ‌کدام کمتر نشده است. دریای دانشی پشت هر کدام است که اگر همه‌ی عمر هم صرفشان کنم باز هم چیز جدیدی برای یادگرفتن وجود خواهد داشت.
قبلاً از قول شخص معروفی خوانده بودم که برنامه‌نویس‌ها می‌توانند هر چیزی را راحت یاد بگیرند. تا حدود زیادی با این گفته موافقم چرا که ما الگوها را راحت‌تر تشخیص می‌دهیم و عاشق خلاقیت‌ و ماجراجویی‌های کوچک در حین پیروی از مجموعه‌ای از قواعد هستیم. همینطور وقتی با گیر و گورهای یک سیستم، محکم به دیوار می‌خوریم باز هم مصمم هستیم راه حلی برایش پیدا کنیم.

من PHP بلدم، حالا چی؟

PHP زبان محبوبی است و خیلی از ما آن را بلدیم. اما باید یادمان باشد که PHP یک زبان برنامه‌نویسی در میان صدها زبان برنامه‌نویسی دیگر است. ذهن‌تان را نبندید. همیشه چیزی برای یاد گرفتن هست. اگر می‌توانید سراغ زبان دیگری هم بروید. برای ویندوز .NET خوب است و برای فارغ از محیط‌ها، Ruby. یاد گرفتن زبان‌های دیگر این مزیت را دارد که متوجه می‌شوید زبان فعلی‌تان چه مزیت‌ها و محدودیت‌هایی دارد. اگر حال و حوصله‌ی یاد گرفتن زبان جدید را ندارید (چرا نباید داشته باشید؟) فریم‌ورک‌های زبان خودتان را بشناسید و یادشان بگیرید. زمان توسعه‌ی کارتان خیلی پایین می‌آید.