شاید برای شما هم پیش آمده باشد؛ پروژه بدون مشکل خاصی در حال اجراست ولی به یکباره مشتری شروع به بهانه تراشی می‌کند و پروژه متوقف می‌شود! حتی ممکن است پروژه برای همیشه به فراموشی سپرده شود و هیچ مجری دیگری هم پروژه را انجام ندهد!

و حالا شما مانده‌اید و چندین سوال بی پاسخ؛ آیا تیم ما در اجرای پروژه دچار خطای محرزی شده است؟ آیا افراد داخل سازمان مشتری یا رقبا ذهنیت مشتری را نسبت به ما تغییر داده‌اند؟ آیا منابع مالی پروژه به پایان رسیده است؟ آیا محدودیت‌های زمانی باعث بروز مشکل شده است؟ آیا مشتری از موفقیت پروژه ناامید شده است؟ و…
البته همه‌ی این موارد می‌توانند دلیلی برای توقف پروژه باشند و موضوع نگران‌کننده این است که در نگاه اول همه‌ی موارد به جز مورد اول در کنترل ما نیست.

همانطور که پیش‌تر اشاره کردیم، هدف اجرای پروژه‌ها در سارینا، خلق ارزش با بهره‌گیری از رویکرد اجایل و متدولوژی اسکرام است. این متدولوژی از سری متدهای رویکرد اجایل است که به عنوان یک چهارچوب برای توسعه‌ی نرم‌افزار شناخته می‌شود. اسکرام با نگرش تکرارپذیری (iterative) و افزایش پیوسته و تدریجی (incremental) موجب بهینه‌سازی و بهبود قدرت پیش‌بینی و کنترل ریسک در فرآیند توسعه‌ی نرم‌افزار می‌شود.

یکی از تاکیدات اسکرام در بخش رویدادها، برگزاری جلسات برنامه‌ریزی اسپرینت و اسکرام روزانه است. در ادامه مشکلات عدم برگزاری این جلسات مهم بررسی می‌شود.

اجرای پروژه ها با بهره گیری از رویکرد چابک (Agile) و بر اساس متد اسکرام مشکلات خاص خودش را دارد. جدای از مشکلات مربوط به عدم آشنایی مشتریان با اسکرام و الزامات همراهی با تیم طراحی و توسعه، جلب اعتماد مشتریان برای در اختیار قراردادن سرنوشت پروژه به سارینایی که در ابتدای راه است، بسیار مشکل است.

به منظور رفع این مشکل تصمیم گرفتیم برای ایجاد ارتباط و جلب اعتماد مشتری بخش کوچکی از پروژه ی نهایی را اجرا کنیم، تا هم فرصتی برای مشتری ایجاد شود که با تیم توسعه و فرآیندهای اجرایی آشنا شود و هم اینکه ما از رویکرد مشتری نسبت به پروژه شناخت کاملتری پیدا می کنیم. اما چگونه؟