من از ۱۷ سالگی شاگرد پدربزرگم، استاد طاهر بودم. ایشان یکی از نقاش‌های بی‌نظیری است که تا به حال در زندگی دیده‌ام. او با ترکیب سبک‌های هنری، مانند امپرسیونیست با حال و هوای ایرانی، سبکی منحصر بفرد خلق کرده است. در تک تک کارهایش مهارت و عشق را می‌توان پیدا کرد. غیر از تابلوهای نقاشی که دیوار خانه‌‌ی اعضای خانواده و دوستانشان را مزین کرده است، نمونه کارهای پتینه او را در کاخ نیاوران، کاخ سعادت آباد و ده ها قصر دیگر ایرانی و عرب می توان یافت. او استاد مینیاتور و تذهیب و نقاشی روی چینی نیز هست. اما با تمام این وجود، متاسفانه پدربزرگم هیچوقت از خودش خانه‌ای نداشته و تا همین امروز مستاجر است.
۷ نظر
ادامه‌ی مطلب را بخوانید 
