اولین تجربه‌ی دورکاری حرفه‌ای من وقتی بود که دفتر شرکتی که در آن مشغول به کار بودم به خارج از ایران منتقل شد. دوست داشتم به همکاری با آنها از راه دور ادامه بدهم. در آن زمان تجربه و الگویی در این زمینه نداشتم. ترجیح می‌دادم کار را به خانه نبرم، مثل یک کارمند ساده‌ی بانک که بعد از پایان ساعات اداری دیگر هیچ دغدغه‌ی فکری درباره‌ی کارش ندارد. می‌خواستم بعد از ساعات اداری انرژی باقی‌مانده را صرف پروژه‌های جانبی و کسب مهارت‌های جدید کنم. ولی بعد از انتقال شرکت درست در وضعیتی قرار گرفته بودم که از آن پرهیز می‌کردم.
۱۱ نظر
ادامه‌ی مطلب را بخوانید 
